Khadija Arib werd in 2016 verkozen en dit jaar herkozen tot voorzitter van de Tweede Kamer. Hoewel er enkele ex-topambtenaren zijn die hier minder blij mee waren, wordt het voorzitterschap van PvdA-er Arib overwegend gezien als een verademing na de ‘martelgang’ onder VVD-voorganger Anouchka van Miltenburg.
De voorzitter heeft weer aanzien en Kamerleden van zowel regerings- als oppositiepartijen lopen met haar weg. Geen moment te vroeg dus voor een kleine ode in de vorm van vier fragmenten waarin Khadija Arib zich van haar beste kant liet zien.
1. Kamer is geen Malieveld
In juni 2017 verstoorde een groep activisten een debat door via zang en spandoeken duidelijk te maken dat het eigen risico in de zorg maar moest verdwijnen. Het duurde welgeteld twee seconden totdat Arib ingreep en de vergadering stillegde.
Het ongetwijfeld bijzonder goed ingestudeerde protestlied zou via de uitgeschakelde microfoons nooit een publiek buiten de Tweede Kamer bereiken. Na vertrek van de actiegroep wist Arib op statige wijze uit te leggen waarom ze hier niet van gediend was.
“Volgens mij hebben we genoeg plekken waar gedemonstreerd kan worden, dus ook uit respect voor andere mensen die dit debat volgen en op de publiekstribune zijn om te weten wat er in de Kamer speelt, zou ik zeggen: prima, demonstreren, maar dat kan ook op het plein.”
2. Passief-agressieve Kuzu
In november vond Arib dat DENK-fractievoorzitter Tunahan Kuzu wel erg vaak naar de microfoon greep om staatssecretaris Raymond Knops te interrumperen tijdens het debat over de begroting Koninkrijksrelaties. “Laatste vraag, maar het hoeft niet”, liet de voorzitter weten, en dat schoot bij Kuzu in het verkeerde keelgat.
Zijn passief-agressieve opmerkingen daarna over irritatie en vermoeidheid bij de voorzitter gaven Arib de gelegenheid om nog eens duidelijk aan te geven wie er de baas is in de Kamer. “Ik vraag u om met respect tegen mij te spreken.”
Kuzu schreeuwde nog iets terug, maar er is er maar één die met handen aan de knoppen voor de microfoons zit ...
3. De Hiddemeister
Een goede baas laat zich ook van zijn warme kant zien. Het strakker aanhalen van de teugels wanneer dat nodig is, levert alleen respect op als je ze op het juiste moment ook weer laat vieren. Dat moment bood de 73-jarige Theo Hiddema toen hij zichtbaar nerveus aan zijn eerste speech in de Tweede Kamer begon.
“Voorzitter, ik dank u dat u mij het woord vergunt”, aldus het lid van Forum voor Democratie voordat hij een veel te lange toespraak losliet op de Kamer. “U bent ver over uw spreektijd heen, maar goed, het is uw maiden speech, het is u vergeven”, toonde Arib zich na afloop vergevingsgezind.
Tegen EenVandaag zei Arib vervolgens te hebben genoten van de Hiddemeister.
4. Roast van de Tweede Kamer
Vergeet Peter Pannekoeks roast van Gordon. Khadija Arib blijkt er ook wat van te kunnen.
In haar eindspeech voor het zomerreces van dit jaar nam de voorzitter haar Kamer flink op de hak. Ze herinnerde de Kamerleden nog even aan de huisregels (“Ik noem geen namen … meneer Öztürk”), maar durfde ook de hand in eigen boezem te steken (“Ik heb moeten wennen aan alle nieuwe namen en gezichten”).
Een speech die de hele Kamer van links naar rechts samen aan het lachen kreeg; een beter voorbeeld van een goede voorzitter is er niet.
